Międzysektorowo o dorosłych z FASD - praktycy i urzędnicy szukali rozwiązań

3 min czytania
Międzysektorowo o dorosłych z FASD - praktycy i urzędnicy szukali rozwiązań

W sali konferencyjnej w Gdyni rozmawiano o tym, co dzieje się po 18. roku życia osób z FASD. Organizatorzy i zaproszeni eksperci podkreślali, że bez współpracy służb wsparcie kończy się często wraz z wiekiem szkolnym. Konferencja miała charakter praktyczny i pokazowy - od diagnozy po propozycje rozwiązań systemowych.

  • Gdynia wyznacza kierunek wsparcia od diagnozy do dorosłości
  • Gdyńskie Centrum Diagnozy i Terapii FASD - doświadczenie i liczby
  • Współpraca sektorów jako sposób na ograniczenie wykluczenia

Gdynia wyznacza kierunek wsparcia od diagnozy do dorosłości

Podczas spotkania poświęconego osobom z FASD organizatorzy zwracali uwagę na lukę pomiędzy pomocą dla dzieci a brakiem systemów dla dorosłych. W wydarzeniu wzięło udział około 350 gości z całej Polski - przedstawiciele pomocy społecznej, zdrowia, wymiaru sprawiedliwości i edukacji. Konferencja „Kierunek dorosłość – międzysektorowa współpraca wobec młodych dorosłych z FASD” miała na celu wskazanie, jak łączyć kompetencje różnych instytucji, by wsparcie było ciągłe i skuteczne.

Wiceprezydent Gdyni Tomasz Augustyniak zaznaczył wagę wymiany doświadczeń między sektorami; jego słowa zostały odczytane podczas otwarcia konferencji:

O FASD mówi się często w kontekście apeli, by nie spożywać alkoholu w ciąży. Przestrzegamy i przypominamy o tym, że w okresie prenatalnym że nie ma żadnej bezpiecznej dawki. Niewiele jednak mówi się o tym, jak prowadzić osoby zmagające się z FASD w niezmiernie ważnym kontekście interdyscyplinarnym. Dziś na sali są obecni przedstawiciele wielu systemowych instytucji: ochrony zdrowia, jednostek bieżącego wsparcia ale i orzecznictwa sądowego. To doskonała okazja do wzajemnej wymiany doświadczeń i to czyni dzisiejsze spotkanie wyjątkowym – podkreśla Tomasz Augustyniak, wiceprezydent Gdyni.

Gdyńskie Centrum Diagnozy i Terapii FASD - doświadczenie i liczby

Gdynia buduje swoją ofertę wsparcia od lat. Pierwszy w kraju samorządowy Punkt Diagnozy i Terapii FAS powstał w 2010 roku przy ul. Wejherowskiej 65. W 2016 roku jednostka została przekształcona w organizacyjną część Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej i funkcjonuje dziś jako Gdyńskie Centrum Diagnozy i Terapii FASD.

Centrum dokumentuje wieloletnią praktykę diagnostyczną i terapeutyczną - od 2016 roku postawiono tam ponad 600 diagnoz, w tym w 316 przypadkach stwierdzono FASD. Na co dzień placówka prowadzi zajęcia terapeutyczne, rehabilitacyjne, grupy wsparcia i szkolenia dla specjalistów, starając się łączyć działania medyczne z pedagogicznymi i społecznymi.

W panelach uczestniczyli praktycy i osoby z różnych obszarów - wśród prelegentów byli m.in. Marta Słobodzian - Jarząbek, Małgorzata Korolczuk, Agnieszka Gentsch-Piasek, Małgorzata Gojło-Kaligowska, Beata Potocka oraz kierownik GCDiT FASD dr n. med. Agata Cichoń-Chojnacka.

Współpraca sektorów jako sposób na ograniczenie wykluczenia

Jednym z głównych przekazów konferencji było to, że bez formalnego uznania FAS/FASD za niepełnosprawność wyzwaniem pozostaje zapewnienie stałego wsparcia po osiągnięciu pełnoletności. Jak mówiła kierownik GCDiT FASD:

Dopóki FAS/FASD nie zostanie uznane za niepełnosprawność, dopóty najlepszą formą wspierania dla dotkniętych tym spektrum jest właśnie zharmonizowana, międzysektorowa współpraca – podsumowuje dr n. med. Agata Cichoń-Chojnacka, kierownik GCDiT FASD. Pamiętajmy, że dzieci ze zdiagnozowanym FAS/FASD zostają z tym na całe życie. a w obecnych warunkach w wielu gminach po ukończeniu 18 lat zostają bez jakiegokolwiek systemowego wsparcia. Część lepiej funkcjonujących osób będzie sobie w stanie poradzić, jednakże część pozostanie sama sobie i narażona będzie na to, by stać się ofiarą, wkroczyć na drogę przestępczości bądź też zasilić szeregi beneficjentów pomocy społecznej. Działania, o których rozmawialiśmy podczas tej konferencji, byłyby dla tych osób szansą na uniknięcie wykluczenia społecznego czy też skuteczne podjęcie aktywności zawodowej, a w konsekwencji uniezależnienie tych młodych ludzi od świadczeń finansowych z pomocy społecznej.

Debata skupiła się na praktycznych rozwiązaniach - od ścieżek terapeutycznych, przez wsparcie edukacyjne, po formy opieki zastępczej i mechanizmy włączenia na rynek pracy. Uczestnicy podkreślali, że bez sieci współpracy między instytucjami działania poszczególnych specjalistów pozostaną fragmentaryczne i mniej skuteczne. Z Gdyni płynęło przesłanie: diagnoza to dopiero początek, potrzebne są trwałe mosty między służbami, które będą je kontynuować w dorosłość.

na podstawie: UM Gdynia.

Autor: krystian